Немецкий язык/Словарь/aufprallen
< Немецкий язык | Словарь
aufprallen [ˈaʊ̯fˌpʀalən] vi
1. влететь, налететь; 2. ударить(ся); 3. столкнуться
Примеры: Die Scheibe zersprang, als der Stein dort aufprallte.
| Person | Wortform | |||
|---|---|---|---|---|
| Präsens | ich | pralle auf | ||
| du | prallst auf | |||
| er, sie, es | prallt auf | |||
| Präteritum | ich | prallte auf | ||
| Konjunktiv II | ich | prallte auf | ||
| Imperativ | Singular | prall(e) auf! | ||
| Plural | prallt auf! | |||
| Perfekt | Partizip II | Hilfsverb | ||
| aufgeprallt | sein | |||